Om de groene economie van energie te voorzien, wordt onontgonnen gebied aangeboord: de diepzee. Maar mijnbouw op de oceaanbodem kan enorme, onvoorziene gevolgen hebben. En van wie ís de diepe oceaan eigenlijk?
‘De toekomst is metaal,’ vertelt Gerard Barron, CEO van Deep Green Resources, aan zijn potentiële investeerders. Zijn bedrijf ontwikkelt manieren om zogenaamde mangaanknollen van de oceaanbodem naar boven te halen. Dit kan, claimt hij, de deur openen naar een duurzame planeet. Volgens hem kunnen deze diepzeeschatten de wereldwijde hausse aan elektrische auto’s volledig van energie voorzien. Barron's groene pitch kan op veel enthousiasme rekenen. Maar experts als maritiem geoloog...
Om de groene economie van energie te voorzien, wordt onontgonnen gebied aangeboord: de diepzee. Maar mijnbouw op de oceaanbodem kan enorme, onvoorziene gevolgen hebben. En van wie ís de diepe oceaan eigenlijk?
‘De toekomst is metaal,’ vertelt Gerard Barron, CEO van Deep Green Resources, aan zijn potentiële investeerders. Zijn bedrijf ontwikkelt manieren om zogenaamde mangaanknollen van de oceaanbodem naar boven te halen. Dit kan, claimt hij, de deur openen naar een duurzame planeet. Volgens hem kunnen deze diepzeeschatten de wereldwijde hausse aan elektrische auto’s volledig van energie voorzien. Barron's groene pitch kan op veel enthousiasme rekenen. Maar experts als maritiem geoloog Sandor Mulsow zijn fel tegen mijnbouw op de oceaanbodem.
De mineralen zijn cruciaal voor de biodiversiteit in de oceaan – die op haar beurt cruciaal is voor het leven op aarde. Bovendien is vastgelegd dat de diepzee ‘gemeenschappelijk erfgoed van de mensheid’ is – ofwel: eigendom van ons allemaal. Maar de organisatie die deze status moet verdedigen, lijkt heel makkelijk te manipuleren. En wordt er naar de inheemse bevolking van Papoea-Nieuw-Guinea, wier levensonderhoud door deze praktijk wordt bedreigd, überhaupt geluisterd?
