Munch

Kunstenaar Edvard Munch kennen we vooral van het wereldberoemde schilderij "De Schreeuw". Deze eigenzinnige film legt de emotionele wereld bloot van de schilder die zijn hele leven een zelfverkozen outsider was.

De schreeuw, van Edvard Munch (1863-1944), is een van die iconische schilderijen die zowat iedereen wel kent. Over haar schepper is echter minder bekend. Voor de Noorse filmmaker Henrik Martin Dahlsbakken was Munch vooral iemand die ervoor koos een anarchistische buitenstaander en einzelgänger te zijn. Hij had echter meer kanten. Munch trapte graag op gevoelige tenen, was een vrijdenker, seksuele avonturier, genie, maar ook een droogstoppel. 

We zien hem als onzekere jongeman die in de steek wordt gelaten door zijn eerste liefde. Acht jaar later moet hij meemaken hoe een tentoonstelling van zijn werk in Berlijn voortijdig wordt gesloten, omdat de gevestigde kunstelite zijn stijl kennelijk niet begrijpt. Maar ja, hij kan niet anders. Hij raakt stevig aan de drank, wat tot een instorting en opname in een psychiatrische kliniek zal leiden, waar een sympathieke arts hem voorhoudt dat hij zeker niet gek is. Alleen tussen zijn schilderijen voelt Munch zich thuis, zien we de schilder als tachtigjarige bekennen. 

Dit ingetogen moment waarin hij laat merken toch te hunkeren naar contact maakt de film extra ontroerend. Dahlsbakken laat Edvard Munch door vier verschillende acteurs spelen. We zien de titelheld als 21-, 29-, 45- en 80-jarige. Niet ieder episode wordt door een mannelijke acteur gespeeld. Ook Strindberg wordt door een vrouw gespeeld. Dit spelen met genderrollen maakt de film extra verrassend.