EO

Van een circus, naar lastdier, in vrijheid, met verdriet en vreugde. Bekijk de mensheid door de melancholische ogen van het onschuldige ezeltje EO.

De wereld is een mysterieuze plek wanneer deze gezien wordt door de ogen van een dier. EO (“eee-ohhh”), een simpele grijze ezel, ontmoet zowel goede als slechte mensen (als Isabelle Huppert!) op zijn levenspad door het hedendaagse Polen en Italië. Hij ondergaat vreugde en pijn, de willekeur van het rad van fortuin, maakt van zijn geluk een ramp en zijn wanhoop dan weer een onverwachte meevaller. Maar in tegenstelling tot de mens, verliest hij nooit zijn onschuld. EO sleepte in 2022 de 'Jury Prize' op het Filmfestival van Cannes in de wacht.

Het klinkt als een fantastisch filmexperiment, dat op papier wellicht boeiender is dan op het witte doek: alle facetten van de mens tonen, met in de hoofdrol een rondreizend ezeltje. Maak het maar eens waar. De Poolse filmmaker Jerzy Skolimowski durfde het aan, en boeiend is het zeker geworden. EO beklijft tot lang na de speelduur. Konden we ezeltje EO maar naar huis nemen na de voorstelling.