La syndicaliste

Isabelle Huppert als Maureen Kearney, een vakbondsvrouw die als klokkenluider de Franse nucleaire industrie aan het wankelen brengt.

Het verhaal van Maureen Kearney is voor ons Nederlanders waarschijnlijk niet zo bekend: een vrouw van Ierse afkomst die bij het Franse nucleaire staatsbedrijf Areva begin jaren 2000 opstond als dé vakbondsvrouw. Kearny is een ware powervrouw die keihard de belangen van tienduizenden Areva-werknemers over de hele wereld weet te verdedigen, en die daarvoor de juiste connecties heeft opgebouwd: zowel de nummers van Sarkozy als François Hollande zitten in haar mobieltje, en ze is niet te beroerd die te gebruiken als ze dat nodig acht.

Kearney raakt stapje voorstapje meer verstrikt in een machtsstrijd met het Franse, mannelijke, establishment, zeker wanneer een anonieme informant haar een stapel explosieve documenten over een schimmige, aan alle kanten stinkende nucleaire deal met de Chinezen bezorgt. Wat begint met anonieme dreigtelefoontjes mondt uit in een afgrijselijke aanslag bij haar thuis: Kearney wordt door een gemaskerde man mishandeld en aangerand. Na hun ‘onderzoek’ komt de politie tot de merkwaardige conclusie dat ze alles zelf in scène heeft gezet, en dat ze dus helemaal geen slachtoffer is, maar de dader van de aanslag op zichzelf.

Dat waargebeurde verhalen vaak een héél stuk onwaarschijnlijker en vergezochter zijn dan verzonnen verhalen wordt alweer bewezen in deze uitmuntende politieke thriller. Ook nu, meer dan 10 jaar na de feiten, zijn vele vragen rond deze zaak nog altijd verre van duidelijk, maar regisseur Jean-Paul Salomé heeft er – met dank aan Isabelle Huppert – wel een zeer meeslepend filmisch eerbetoon aan een moedige, schandalig behandelde vrouw van gemaakt.