La última primavera

Dit aangrijpende portret van een Spaanse familie in een sloppenwijk buiten Madrid beweegt zich tussen documentaire en fictie.

La Cañada Real is een sloppenwijk net buiten Madrid. Op een dag krijgen de bewoners te horen dat ze hun zelfgebouwde huizen moeten verlaten omdat het land waarop ze wonen is verkocht. Een van de gezinnen die er woont is de familie Gabarre Mendoza. Ook zij moeten zich voorbereiden op hun gedwongen vertrek. Tot zover de realiteit.

De Nederlands-Spaanse regisseur Isabel Lamberti baseerde haar speelfilmdebuut op het werkelijke verhaal van de familie Gabarre Mendoza die ze leerde kennen door haar afstudeerfilm waarbij ze twee broertjes uit de Mendoza familie filmde. Lamberti: “Ik ken deze familie al sinds 2015, dus ik heb mijn film met hen in gedachten geschreven. Alle verhaallijnen staan daardoor dicht bij de personages zelf. Het is absoluut geen documentaire, want ik geef mezelf ook de vrijheid om dingen toe te voegen, maar het blijft wel dichtbij de realiteit.”

In de raamvertelling over de Spaanse familie volgen we het lief en leed van de afzonderlijke familieleden terwijl ze zich voorbereiden op het onvermijdelijke moment dat hun geliefde huis in de sloppenwijk wordt gesloopt en alles gaat veranderen.