Ooit stond het kantoorgebouw Pele de Vidro (vrij vertaald: Skin of Glass) voor het optimisme van het moderne Brazilië. Het was een van die fenomenale Braziliaanse ontwerpen uit de jaren 50 en 60 waar de wereld een voorbeeld aan nam. Nauwelijks een halve eeuw later zijn de tijden veranderd, blijkt als filmmaakster Denise Zmekhol, dochter van de architect, op zoek gaat naar de achtergrond en het huidige gebruik van dit meesterwerk. Pele de Vidro blijkt namelijk bezet door honderden dakloze families.
Zmekhol maakte een aangrijpend film over verlies, ontwerppassie, sociale ongelijkheid, megalomane bouwwoede en de nalatenschap van haar vader: ...
Ooit stond het kantoorgebouw Pele de Vidro (vrij vertaald: Skin of Glass) voor het optimisme van het moderne Brazilië. Het was een van die fenomenale Braziliaanse ontwerpen uit de jaren 50 en 60 waar de wereld een voorbeeld aan nam. Nauwelijks een halve eeuw later zijn de tijden veranderd, blijkt als filmmaakster Denise Zmekhol, dochter van de architect, op zoek gaat naar de achtergrond en het huidige gebruik van dit meesterwerk. Pele de Vidro blijkt namelijk bezet door honderden dakloze families.
Zmekhol maakte een aangrijpend film over verlies, ontwerppassie, sociale ongelijkheid, megalomane bouwwoede en de nalatenschap van haar vader: ‘Hoe meer ik over je leer, hoe minder ik je blijk te kennen. Ik keerde terug naar Brazilië om jou te vinden in je werk, maar vond de ruïnes van je dromen, een schaduw van wat ooit was.’
